Rozdział 6

Na szczęście przed upadkiem uratowała mnie osoba, na którą wpadłam. W tym momencie dostałam deja vu. Podniosłam głowę do góry i zobaczyłam chłopaka. Szatyna o brązowych oczach. Skądś go kojarzyłam, ale nie wiem skąd.

-Ja cię skądś znam-powiedziałam.

-A może, by tak "dzięki za uratowanie mi życia"?-chłopak uniósł głowę.

-Jakiego życia. W najgorszym wypadku tyłek by mnie bolał-powiedziałam wywracając oczami.

-Już cię lubię-powiedział mrugając okiem.

-Jessica Parker-wyciągnęłam rękę.

-Dawid Kwiatkowski-chłopak uścisnął moją rękę, a mnie olśniło.

-Wiedziałam, że cię kojarzę-powiedziałam.

-Fanka?-uśmiechnął się.

-Nie, ja nie, ale moja siostra ubóstwia wszystkich piosenkarzy-wytłumaczyłam.

-Trudno mnie nie ubóstwiać. Jestem przystojny, miły, utalentowany....-zaczął wymieniać.

-I do tego skromny-przerwałam mu.

-Dobra ja muszę już iść. Podasz mi swój nr telefonu?-spytał.

-Nie jestem zainteresowana randkami-powiedziałam.

-Kto tu mówił o randkach? Bylibyśmy super przyjaciółmi-powiedział.

-Ok-zgodziłam się i podałam mu mój nr.

Pożegnaliśmy się machając rękami i już po chwili chłopak zniknął z mojego pola widzenia. Przyznam szczerze, że już go polubiłam. Był zabawny i miły. Tak Niall też taki był na początku. Podpowiadał mi rozum. Sprawdziłam godzinę na telefonie. Okazało się, że już 23:45. Rodzice mnie zabiją. Na szczęście miałam pieniądze i mogłam wezwać taksówkę, bo wątpię, aby o tej godzinie jakiś autobus jechał. Równo o północy weszłam do domu. Na palcach podreptałam do swojego pokoju. Zapaliłam światło i omal nie zeszłam na zawał jak zobaczyłam na łóżku siedzących rodziców.

-Gdzie byłaś?-spytała matka.

-Na mieście-powiedziałam spokojnie.

-Co robiłaś tam tak długo?-pytała.

-Oglądałam pokaz fontanny multimedialnej, a później spacerowałam-powiedziałam.

-Sama po nocy-zakpiła-Nie dość, że jesteś w ciąży to jeszcze....-krzyczała moja rodzicielka.

-W czym?!-krzyknęła Camilla wpadając do pokoju. Powiedziałam jej bezgłośne "później" i dziewczyna już się nie odzywała.

-Jak można być tak nieodpowiedzialnym?! Nie dorosłaś do tego, by zadbać sama o siebie, a chcesz zadbać o dziecko?! Rozmawialiśmy dzisiaj z ojcem i stwierdziliśmy, że najlepiej będzie jak oddasz dziecko do adopcji i bez dyskusji-powiedziała matka po czym razem z ojcem wyszli z mojego pokoju, a ja się rozpłakałam.

Moja siostra mnie przytuliła. Nie chciałam oddawać mojego dziecka. To mój maluszek. To ja go noszę pod sercem. 

-To dziecko Nialla prawda?-spytała siostra.

Pokiwałam głową i jeszcze bardziej się rozpłakałam. Moja siostra była przy mnie. Myślałam, że mnie nienawidzi, ale ona tutaj była i mnie pocieszała. Nie ważne jakby między nami było źle zawsze będziemy dla siebie wsparciem. 

-Mogę zobaczyć twój brzuch?-spytała niepewnie.

Podciągnęłam koszulkę ukazując mój brzuszek. Wzięłam jej dłoń i przyłożyłam do mojej skóry. Mój maluszek się poruszył i kopnął w miejsce gdzie leży dłoń Camilli. Dziewczyna jak zafascynowana co chwilę zmieniała ułożenie swojej dłoni, a moje maleństwo kopało. 

-Wspaniałe-powiedziała dziewczyna uśmiechając się do mnie.

-Wiem-oddałam uśmiech.

Mimo, że to nie jest najlepszy czas na dziecko to kochałam je najbardziej na świecie. To było moje oczko w głowie. Zdecydowałam się iść jutro do lekarza. Chcę wiedzieć czy wszystko jest w porządku.

-Camlila pójdziesz ze mną jutro do lekarza?-spytałam.

-No pewnie. Muszę zobaczyć to maleństwo-uciszyła się.

-Zostaniesz dzisiaj ze mną?

-Jasne-dziewczyna położyła się do mojego łóżka, gdyż była już w piżamie, a ja ściągnęłam ubrania i w samej bieliźnie i z piżamą w ręku powędrowałam do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i po tym jak ubrałam się w piżamę wróciłam do pokoju. Położyłam się na łóżku, zgasiłam światło i przymknęłam oczy zasypiając jak niemowlę.

**********************************************************************************************************

Nowa postać:

Dawid Kwiatkowski 18 lat